The Starlings

Seaside Tour 

Soms blijkt één plus één echt drie. Kato Callebaut en Tom Dice hadden los van elkaar al een mooie carrière en een breed publiek. Sinds ze hun talenten gebundeld hebben als The Starlings is het geheel veel groter geworden dan de som der delen. Het idee ontstond haast per ongeluk toen ze ontdekten dat hun stemmen bijzonder goed bij elkaar pasten.

Niet veel later volgde de uitnodiging om deel te nemen aan Liefde Voor Muziek. Als het toeval je zo’n kans geeft, moet je ze met beide handen grijpen. En zo maakte Vlaanderen kennis met een duo dat niet alleen elkaars zinnen aanvult, maar ook elkaars leven. De chemie tussen de twee spatte van het scherm, én van het podium. Don’t Look Back -de plaat die daarop volgde- haalde vlot goud in een tijd dat dat lang niet meer zo vanzelfsprekend was. Het publiek voelde dat dit niet het werk was van twee geknede popsterretjes, maar van echte artiesten. Artiesten die niet de behoefte voelen om de nieuwste trends te volgen of de hype van de dag na te jagen. Tom en Kato hebben in de eerste plaats gezocht naar wie ze zélf zijn. Eerlijk en authentiek.

Voor de opnamen van Seaside trokken The Starlings samen met producer Jeroen Swinnen terug naar de Ocean Sound Studios in Noorwegen, een land waar Tom Dice verslingerd aan is sinds hij er geschiedenis schreef met ‘Me And My Guitar’. Het bleek een buitengewoon inspirerende plek, waar eerder ook al supersterren als a-ha, Arcade Fire en Travis hadden opgenomen. “Overal waar je keek zag je de zee. ’t Voelde alsof we letterlijk aan het eind van de wereld zaten, en corona even niet bestond. Het geluid van dat ruisende water heeft zelfs de titelsong van de plaat gehaald. Zo zit de sfeer van ginds er toch een beetje in. Daar is de liefde die Tom voor Noorwegen voelt ook op mij overgesprongen.”

Het resultaat van al dat harde werk is een verrassend, verfrissend en happy geluid dat zeker in België volstrekt uniek is.

Een nummer als ‘Gold’ illustreert dat perfect: aan de oppervlakte gaat alles prima, maar daaronder huist een tristesse die vaak verborgen blijft. Het is een song, zo bevestigen ze desgevraagd, die ze vroeger nooit hadden kunnen schrijven. Dat heet: volwassen worden. En de blik verruimen.

Jazeker: in het verleden werden regelmatig vergelijkingen gemaakt met grote buitenlandse voorbeelden als The Civil Wars en Angus & Julia Stone. Mooie referenties, uiteraard. Maar The Starlings kunnen perfect zonder. Wie helemaal zichzelf blijft hoeft immers niemand anders te kopiëren.

Bekendste songs: “Little Submarine”, “Me and My Guitar”, “The Joker”, “Flamingo”, “Il Nous Faut”, “Just Come Home”, “Gold”